Kliknij tutaj --> 🐸 centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego forum

Przykładowymi grami ćwiczącymi przetwarzanie słuchowe są: • rozpoznaj dźwięk - gra polegająca na wytwarzaniu dźwięków przy użyciu domowych przedmiotów (klucze, monety, książki, szklanki, garnki) bez wzrokowego feedbacku. Dziecko ma za zadanie zgadywać co wydało określony dźwięk; • uważne słuchanie - zabawę można Zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Stowarzyszenia Słuchu i Mowy ASHA, Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego (centralne zaburzenia słuchu) rozpoznaje się w przypadkach, w których co najmniej jedna z poniżej przedstawionych wyższych funkcji słuchowych jest zaburzona: Lokalizacja źródła dźwięku. Różnicowanie dźwięków, w tym CENTRALNE ZABURZENIA PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO: najświeższe informacje, zdjęcia, video o CENTRALNE ZABURZENIA PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO; Centralne Zaburzenia Zaburzenia przetwarzania słuchowego Objawy pojawiają się w efekcie występowania nieprawidłowości na poziomie centralnego układu nerwowego. Taka sytuacja ma miejsce kiedy pacjent słyszy - podstawowe badania słuchu są w normie, ale nie słucha - zachowuje się i funkcjonuje podobnie do człowieka z niedosłuchem. Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego U dzieci i dorosłych zakłócenie to wpływa na przetwarzanie bodźców słuchowych pomiędzy uchem wewnętrznym a mózgiem. „Uszy” słyszą w normie słuchowej, jednak nie przekazują dalej akustycznych impulsów prawidłowo do mózgu. Rozpoznanie centralnych zaburzeń przetwarzania Site De Rencontre Agriculteur Celibataire Gratuit. to termin stosowany w medycynie (audiologii), psychologii i pedagogice dla określenia zespołu objawów wynikających z nieprawidłowego funkcjonowania wyższych funkcji słuchowych. Jest to upośledzenie zmysłu słuchu pomimo prawidłowej budowy i funkcjonowania uszu. Wynika z niewłaściwej współpracy narządów słuchu z mózgiem, który błędnie rozpoznaje i interpretuje dźwięki docierające do uszu. W efekcie, chociaż słuch człowieka jest prawidłowy, ma on problemy ze zrozumieniem tego, co słyszy. ETIOLOGIA ZABURZEŃ PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Zaburzenia przetwarzania słuchowego wynikają z mikrouszkodzeń części mózgu odpowiedzialnych za interpretację bodźców akustycznych. Mikrouszkodzenia te mogą mieć różne źródła. Najczęstszymi przyczynami zaburzeń przetwarzania słuchowego są: w okresie prenatalnym: infekcje wirusowe; intoksykacja alkoholem, tytoniem, środkami odurzającymi, lekami; ekspozycja na ołów; nieprawidłowe ułożenie szyi płodu skutkujące jednostronnym uszkodzeniem słuchu;podczas porodu: niedotlenienie i urazy mechaniczne;w okresie postnatalnym: wady słuchu, których rehabilitacja nie przebiega prawidłowo; wysiękowe zapalenia ucha środkowego; zablokowanie przewodu Eustachiusza; nadmierna stymulacja bodźcami słuchowymi; niedotlenienie w czasie snu z powodu przerośniętego migdałka gardłowego; choroby metaboliczne; epilepsja. DIAGNOZA ZABURZEŃ PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Diagnozę zaburzeń przetwarzania słuchowego stawia lekarz audiolog, ale w proces diagnostyczny powinni być również zaangażowani tacy specjaliści jak logopeda, pedagog, psycholog. Omawiany syndrom można rozpoznać tylko u dzieci, które mieszczą się w normie intelektualnej, mają prawidłowy słuch oraz nie występują u nich deficyty wyższych funkcji poznawczych i językowych. ISTOTA ZABURZEŃ PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Na zaburzenia przetwarzania słuchowego składa się zespół wielu różnorodnych symptomów. Do najczęściej występujących objawów omawianego syndromu należą: nierozróżnianie podobnych dźwięków mowy;trudności ze zrozumieniem mowy w hałaśliwym otoczeniu;zaburzenia rozumienia mowy zniekształconej;problemy z lokalizacją źródła słyszanych dźwięków;kłopoty z oceną natężenia, wysokości, długości, kolejności słyszanych dźwięków;brak umiejętności selekcjonowania bodźców słuchowych;trudności ze skoncentrowaniem się na bodźcach słuchowych;zaburzenia mowy (nieprawidłowa artykulacja głosek, niewłaściwa wymowa słów);obniżona pamięć słuchowa;deficyty w zakresie uczenia się drogą słuchową;nadwrażliwość na dźwięki;subiektywne odczucie deprywacji w zakresie stymulacji akustycznej. W efekcie wymienionych objawów dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego doświadczają wielu poważnych trudności w codziennym funkcjonowaniu, a w szczególności podczas nauki szkolnej. Mylą zbliżone dźwięki, przekręcają podobnie brzmiące wyrazy lub błędnie je wymawiają. Wskutek tego mają kłopoty z analizą i syntezą słuchową, czyli podziałem tekstu na zdania, wyrazy, sylaby, głoski oraz scalaniem głosek, sylab, wyrazów, zdań w tekst. W wyniku tych kłopotów mają także trudności w nauce czytania i pisania, popełniają wiele błędów ortograficznych. Również rozumienie tekstu samodzielnie czytanego na głos bądź słuchanego stanowi dla nich problem. Dlatego też często nie rozumieją wydawanych ustnie dłuższych, złożonych poleceń i instrukcji. Dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego charakteryzują również deficyty w zakresie uwagi słuchowej. Nie potrafią właściwie selekcjonować dźwięków, które docierają do nich z otoczenia. Jednakowo reagują na wszystkie sygnały akustyczne, dlatego nawet słabe dźwięki zakłócające dekoncentrują je. Także pamięć słuchowa dzieci cierpiących na zaburzenia przetwarzania słuchowego jest istotnie obniżona. Szybko zapominają o tym, co zostało powiedziane i mają spore trudności z odtworzeniem usłyszanych treści. Dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego mogą też przejawiać nieprawidłowości w zakresie wrażliwości na bodźce akustyczne. Bywają nadwrażliwe na dźwięki, drażni je hałas. Aby zrozumieć, co się dzieje w hałaśliwym otoczeniu, muszą szczególnie natężać uwagę, czyli ponosić znaczny wysiłek. Może to powodować u nich niepokój, rozdrażnienie, zmęczenie, bóle głowy. Zdarza się także, że dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego cechuje zbyt niska wrażliwość na sygnały dźwiękowe. Znajdują się w stanie deprywacji akustycznej, z czym próbują sobie radzić poprzez samodzielne wydawanie głośnych dźwięków (podniesiony ton głosu, krzyk), powodowanie hałasu (stukanie przedmiotami) czy wsłuchiwanie się w dźwięki wydawane przez urządzenia znajdujące się w pobliżu (wentylator, odkurzacz). Dzieci dotknięte omawianym syndromem doświadczają także wielu trudności komunikacyjnych. Mają kłopoty w zakresie interpretowania oraz stosowania cech prozodycznych mowy. Niewłaściwie odczytują akcent i intonację usłyszanych komunikatów werbalnych. Trudno im odpowiednio modulować głos podczas wypowiedzi. W efekcie ich mowa jest monotonna i zbyt cicha albo za głośna i nadmiernie dynamiczna. Może to powodować nieporozumienia pomiędzy dziećmi i innymi osobami z ich otoczenia oraz ujemnie wpływać na ich wizerunek w społeczności. Wskutek opisanych problemów dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego nie czują się bezpiecznie w swoim otoczeniu. Pomimo zwiększonego wysiłku, nie zawsze właściwie rozumieją sytuację, w której się znajdują. Doświadczają także permanentnego dyskomfortu w zakresie sfery słuchowej. Mają problemy komunikacyjne oraz trudności w nauce szkolnej. Wszystko to jest dla nich źródłem chronicznego stresu i może powodować obniżenie samooceny oraz nieśmiałość. FUNKCJONOWANIE SZKOLNE DZIECI Z ZABURZENIAMI PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego doświadczają wielu rozmaitych trudności podczas pobytu w szkole. Muszą tu bowiem funkcjonować, komunikować się i uczyć w warunkach zwiększonego hałasu, w obecności wielu bodźców akustycznych, co jest dla nich szczególnie niekorzystne. Dlatego ważne jest, aby zapewnić im możliwie największy komfort w tym zakresie. Możemy to uczynić poprzez eliminowanie zbędnych hałasów w szkole następującymi sposobami: zmniejszenie liczebności klasy, do której uczęszcza uczeń z zaburzeniami przetwarzania słuchowego;umożliwienie dziecku z omawianym syndromem realizacji wybranych przedmiotów w trybie indywidualnym (np. muzyka, język obcy);tworzenie w szkole stref ciszy (wydzielone miejsca na korytarzach, gdzie mogą przebywać uczniowie, którzy potrzebują odpoczynku od bodźców słuchowych);zapewnienie dziecku możliwości wyciszenia się, odpoczynku od nadmiaru wrażeń akustycznych (np. specjalnie przygotowane miejsce, do którego może się udać się nawet podczas lekcji, celem krótkiego odpoczynku);eliminowanie z sal szkolnych urządzeń emitujących intensywne dźwięki (wentylatory, głośno tykające zegary);wyciszenie ścian sal lekcyjnych specjalną pianką, uszczelnienie drzwi i okien, aby nie przepuszczały hałasów z zewnątrz;eliminowanie pogłosu w salach lekcyjnych poprzez wykorzystanie dywanów, zasłon, poduszek;sadzanie dziecka w pobliżu nauczyciela, aby lepiej słyszało jego słowa. W przypadku niektórych dzieci konieczne może być także zastosowanie cyfrowego systemu wspomagającego funkcje słuchowe. Jest to urządzenie składające się z niewielkiego mikrofonu, który nosi nauczyciel oraz małej słuchawki, którą dziecko umieszcza na uchu. System ten wzmacnia głos nauczyciela i pozwala uczniowi lepiej wyróżniać go na tle wszystkich dźwięków, jakie występują w klasie podczas lekcji. W pracy dydaktycznej z dzieckiem cierpiącym na zaburzenia przetwarzania słuchowego nauczyciel powinien postępować zgodnie z następującymi wskazówkami: używać wiele pomocy wizualnych, aby uczeń mógł powiązać to, co słyszy z konkretnymi obrazami;stosować krótkie, proste polecenia i instrukcje słowne;ciągle kontrolować, czy dziecko rozumie wydane ustnie polecenia i instrukcje;nie odpytywać ucznia z czytania głośnego, recytowania, śpiewania na forum klasy;kilkakrotnie powtarzać ustne pytania, polecenia i dawać dziecku więcej czasu reakcję;przeznaczać uczniowi więcej czasu na zbudowanie dłuższych wypowiedzi językowych;umożliwiać dziecku patrzenie na twarz i usta osoby mówiącej;polecenia słuchowe dotyczące pracy zleconej uczniowi uzupełniać o wskazówki wzrokowe. Zaburzenia przetwarzania słuchowego sprawiają dziecku trudności w nauce pisania, opanowaniu ortografii, nauce czytania, nabywaniu nowego słownictwa, zapamiętywaniu ciągów słów (dni tygodnia, miesiące, kolejność liczb, kolejność liter w alfabecie). Dlatego należy uwzględniać ten syndrom na wszystkich przedmiotach szkolnych, a w szczególności podczas lekcji języka polskiego, muzyki, matematyki, języka obcego. Ze względu na duże obciążenie emocjonalne i permanentny stres, jakich doświadczają uczniowie z zaburzeniami przetwarzania słuchowego, konieczne jest także podejmowanie działań stymulujących ich motywację do nauki, podnoszących samoocenę, wzmacniających pozycję w grupie rówieśniczej. W tym celu, w codziennej pracy z uczniem cierpiącym na omawiany syndrom należy bazować na wzmocnieniach pozytywnych i umożliwiaćmu odnoszenie sukcesów na forum grupy. Nie wolno ganić ani zawstydzać takiego dziecka z powodu wolniejszego tempa pracy czy błędów popełnianych w trakcie nauki opartej na kanale słuchowym. POSTĘPOWANIE TERAPEUTYCZNE WOBEC DZIECKA Z ZABURZENIAMI PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Zaburzenia przetwarzania słuchowego nie mijają wraz z wiekiem, ale towarzyszą dotkniętej nimi osobie przez całe życie. Dlatego ważne jest, by poddać je właściwym oddziaływaniom korekcyjnym. Nawet pomimo szybkiego podjęcia wieloaspektowej, intensywnej terapii, niemożliwe jest zlikwidowanie symptomów syndromu. Celem oddziaływań podejmowanych wobec dziecka z zaburzeniami przetwarzania słuchowego jest jedynie zmniejszenie objawów, wypracowanie strategii kompensacyjnych wobec istniejących deficytów, usprawnienie funkcjonowania słuchowego i językowego oraz zminimalizowanie wtórnych objawów psychologicznych, takich jak nieśmiałość, zaniżona samoocena, stres. W terapii dziecka cierpiącego na zaburzenia przetwarzania słuchowego mogą uczestniczyć logopeda, neurologopeda, psycholog, pedagog, terapeuta pedagogiczny. Należy ją rozpocząć jak najszybciej, prowadzić systematycznie, w bezpiecznej, przyjaznej dla dziecka atmosferze. Ważne jest także zaangażowanie w proces rehabilitacji domu rodzinnego i szkoły dziecka, aby zalecone przez specjalistów ćwiczenia były wykonywane także w tych miejscach. Podstawową metodą terapeutyczną w przypadku omawianych zaburzeń jest tzw. indywidualny trening słuchowy. Składają się na niego między innymi ćwiczenia: lokalizacji źródła dźwięków;rozpoznawania dźwięków;różnicowania głośności, długości i wysokości dźwięków;zapamiętywania kolejności usłyszanych dźwięków;rozumienia mowy w obecności werbalnych i niewerbalnych bodźców zakłócających;powtarzania sekwencji słów, zdań w odpowiedniej kolejności;analizy i syntezy słuchowej;uwagi słuchowej;korzystania z cech prozodycznych mowy;rozumienia odsłuchiwanego i samodzielnie głośno odczytywanego tekstu;pisania ze słuchu;naśladowania melodii;różnicowania rytmów;naśladowania rytmu. Dobre rezultaty daje także uzupełnianie indywidualnego treningu słuchowego treningiem grupowym prowadzonym w formie zabaw i gier słuchowo-ruchowych. Tekst powstał w oparciu o następujące materiały: E. Kwaśniok, M. Ławecka: Stymulacja funkcji słuchowych w zaburzeniach centralnych procesów przetwarzania, Forum Logopedyczne, rok 2016, nr 24A. Paczkowska, J. T. Marcinkowski: Istota zaburzenia przetwarzania słuchowego – niedocenianego problemu zdrowotnego, Hygeia Public Health, rok 2013, tom 48, nr 4A. Senderski: Rozpoznawanie i postępowanie w zaburzeniach przetwarzania słuchowego u dzieci, Otolaryngologia, rok 2014, tom 13, nr 2T. Zaleski: Centralne zaburzenia słuchu u człowieka, Kosmos. Problemy nauk biologicznych, rok 1998, tom 47, nr 3 Filmik prezentujący domowy trening słuchowy: Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego (ang. Auditory Processing Disorder - APD) Słyszenie jest wynikiem tysięcy lat ewolucji ukierunkowanej na uzyskanie informacji o otaczającym nas środowisku i efektywnym komunikowaniu się za pomocą mowy. Ucho ma za zadanie przekazać możliwie pełną informację o otaczającym świecie dźwięków, a zadaniem mózgu jest odpowiednie jej przetworzenie i zinterpretowanie. Możemy więc powiedzieć, że słyszymy mózgiem, a ucho jest ważną ale tylko częścią układu słuchowego. Podczas słyszenia zachodzi wiele złożonych i dynamicznych procesów, których ważnym elementem jest czynnik czasu. Prawidłowa percepcja czasu i kolejności zdarzeń akustycznych jest fundamentem dobrego rozumienia mowy. Sygnały akustyczne po zamianie na impulsy nerwowe są pod różnym kątem analizowane i przetwarzane w ośrodkowej części układu słuchowego. Na rysunku poniżej schematycznie przedstawiono współzależności pomiędzy procesami, które są niezbędne do rozumienia mowy – tzn. do pełnej funkcjonalności słuchu. Kiedy jeden lub kilka elementów tej skomplikowanej sieci procesów jest niedojrzały lub zaburzony dziecko ma problemy ze sprawnym komunikowaniem się za pomocą słuchu i mowy. Zaburzenia te najczęściej ujawniają się u dzieci w okresie przedszkolnym lub w pierwszych klasach szkoły podstawowej, kiedy to gwałtownie rosną wymagania stawiane zmysłowi słuchu. Zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Stowarzyszenia Słuchu i Mowy ASHA, Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego (centralne zaburzenia słuchu) rozpoznaje się w przypadkach, w których co najmniej jedna z poniżej przedstawionych wyższych funkcji słuchowych jest zaburzona: Lokalizacja źródła dźwięku Różnicowanie dźwięków, w tym dźwięków mowy Rozpoznawanie wzorców dźwiękowych Analiza czasowych aspektów sygnału dźwiękowego Umiejętność rozumienia mowy zniekształconej Umiejętność rozumienia mowy w obecności sygnału zagłuszającego (rozumienie mowy w hałasie) Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego APD to jedna z przyczyn trudności w uczeniu się dzieci Podstawowe znaczenie dla skutecznej nauki i przyswajania wiedzy kanałem słuchowym mają wymienione wyższe umiejętności (funkcje) słuchowe. Trudności w nauce, w pisaniu i czytaniu oraz częste współistniejące z nimi zaburzenia emocjonalne mogą wynikać z zaburzeń analizy dźwięków na poziomie centralnym. W pierwszych klasach szkoły podstawowej od 3% do 5% dzieci ma objawy zaburzeń przetwarzania słuchowego APD, które gdy są niewykryte i nierehabilitowane w znacznym stopniu ograniczają możliwości nauki i rozwoju tych dzieci. 30% dzieci z dysleksją oraz 40-50% dzieci z trudnościami w nauce ma zaburzenia przetwarzania słuchu Charakterystyczne jest, że częstość występowania zaburzeń APD jest dwukrotnie większa u chłopców. Badania wskazują, że około 30% dzieci z dysleksją oraz 40-50% dzieci z trudnościami w nauce (ang. learning disability) ma objawy centralnych zaburzeń słuchu, a trening słuchowy w znaczący sposób poprawia funkcjonowanie tych dzieci w szkole oraz ich umiejętność czytania. Ze względu na złożoną naturę funkcjonowania mózgu APD może towarzyszyć innym zaburzeniom rozwojowym, takim jak: opóźniony rozwój mowy, specyficzne zaburzenia rozwoju językowego (SLI), zaburzenia uwagi bez nadreaktywności (ADD) lub zaburzenia uwagi z nadreaktywnością (ADHD), specyficzne trudności w nauce oraz dysleksja. Umów się na wizytę diagnostyczną Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego ( CAPD) jedną z przyczyn trudności w uczeniu przeznaczone jest dla psychologów, logopedów, terapeutów, pracowników Poradni 23 stycznia 2012r. (poniedziałek)godziny: 10:00 - 15:00 Miejsce: CWROKoszt: 150 złCzas trwania: 6 hCele szkolenia:1. Zapoznanie z symptomami i diagnostyką CAPD2. Przedstawienie form Czym jest centralne przetwarzanie bodźców dźwiękowych?- dekodowanie fonetyczne,- separacja i integracja obuuszna,- rozpoznawanie procesów czasowych,- rozdzielczość Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego ( CAPD) – Objawy Etiologia CAPD5. CAPD w zaburzeniach rozwojowych ( dysleksja, ADHD, autyzm, Zespół Aspergera – trudności związane z prawidłową diagnozą, podobieństwa i różnice)6. Standardy postępowania diagnostycznego CAPD w tym prezentacja stosowanych testów behawioralnych ośrodkowych procesów Postępowanie terapeutyczne:a) W szkole – wskazówki dla nauczycieli,b) W domu – wskazówki dla rodzicówc) Formy pomocy – na przykładzie specjalistycznych treningów przypadków trudności w nauce, tj. trudności w pisaniu i czytaniu, a także zaburzeń artykulacji i problemów językowych oraz często współistniejących z nimi zaburzeń emocjonalnych, ma swe źródło w trudnościach przetwarzania dźwięku na poziomie centralnym. Przyczyną tych zaburzeń jest brak pełnego wykorzystania słyszanego sygnału akustycznego przy prawidłowym jego odbiorze w strukturach obwodowych (Katz, 1994).Diagnozując trudności dziecka związane z rozwojem mowy, uczeniem się, często poprzestaje się jedynie na sprawdzeniu czułości słuchu dziecka. Tymczasem, gdy obserwujemy: kłopoty z koncentracją uwagi, skupieniem się na głosie nauczyciela, brzydkie pismo z błędami, trudności w czytaniu, polegające na niewłaściwym łączeniu głosek w wyrazy, trudności z dobrym słyszeniem w szumie, myleniem podobnie brzmiących głosek jak p/b, t/d i takim też ich zapisywaniem, brakiem umiejętności konstruowania płynnych wypowiedzi, konieczność kilkakrotnego powtarzania poleceń, wówczas powinniśmy rozważyć przeprowadzenie diagnozy w kierunku centralnych zaburzeń przetwarzania się, że co najmniej u połowy dzieci z rozpoznanymi trudnościami w uczeniu się, dysleksją, zespołem zaburzeń uwagi i zachowania występują zaburzenia przetwarzania słuchowego. W wielu przypadkach, to właśnie trudności słuchowe są przyczyną opóźnień w nauce, trudności w czytaniu i pisaniu, czy zaburzeń prowadzi Pani Renata Borowiecka, pedagog specjalny i korekcyjny, terapeuta integracji sensorycznej, terapeuta neurorozwoju INPP, terapeuta Johansena IAS. Prowadzi Centrum Edukacji, Diagnozy i Terapii w Warszawie. Pracuje z dziećmi z trudnościami w uczeniu się i zaburzeniami rozwojowymi. Nauczyciel akademicki WSSE. Współzałożycielka Centrum Terapii Johansena IAS Polska w Warszawie. Uczestnicy otrzymują zaświadczenia o ukończeniu szkolenia wydawane przez Centrum Wspomagania Rozwoju Osobowości oraz Warszawski Oddział Nr 1 Polskiego Towarzystwa proszę kierować na formularzu zgłoszeniowym wysyłając go na adres e-mail cwro@ lub faksem 022 847- 95-41. Autor: Pedagogika Specjalna - portal dla nauczycieliOpublikowano: 25 listopada 2018 roku. Zaburzenia przetwarzania słuchowego to termin stosowany w medycynie (audiologii), psychologii i pedagogice dla określenia zespołu objawów wynikających z nieprawidłowego funkcjonowania wyższych funkcji słuchowych. Jest to upośledzenie zmysłu słuchu pomimo prawidłowej budowy i funkcjonowania uszu. Wynika z niewłaściwej współpracy narządów słuchu z mózgiem, który błędnie rozpoznaje i interpretuje dźwięki docierające do uszu. W efekcie, chociaż słuch człowieka jest prawidłowy, ma on problemy ze zrozumieniem tego, co słyszy. ETIOLOGIA ZABURZEŃ PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Zaburzenia przetwarzania słuchowego wynikają z mikrouszkodzeń części mózgu odpowiedzialnych za interpretację bodźców akustycznych. Mikrouszkodzenia te mogą mieć różne źródła. Najczęstszymi przyczynami zaburzeń przetwarzania słuchowego są: w okresie prenatalnym: infekcje wirusowe; intoksykacja alkoholem, tytoniem, środkami odurzającymi, lekami; ekspozycja na ołów; nieprawidłowe ułożenie szyi płodu skutkujące jednostronnym uszkodzeniem słuchu; podczas porodu: niedotlenienie i urazy mechaniczne; w okresie postnatalnym: wady słuchu, których rehabilitacja nie przebiega prawidłowo; wysiękowe zapalenia ucha środkowego; zablokowanie przewodu Eustachiusza; nadmierna stymulacja bodźcami słuchowymi; niedotlenienie w czasie snu z powodu przerośniętego migdałka gardłowego; choroby metaboliczne; epilepsja. DIAGNOZA ZABURZEŃ PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Diagnozę zaburzeń przetwarzania słuchowego stawia lekarz audiolog, ale w proces diagnostyczny powinni być również zaangażowani tacy specjaliści jak logopeda, pedagog, psycholog. Omawiany syndrom można rozpoznać tylko u dzieci, które mieszczą się w normie intelektualnej, mają prawidłowy słuch oraz nie występują u nich deficyty wyższych funkcji poznawczych i językowych. ISTOTA ZABURZEŃ PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Na zaburzenia przetwarzania słuchowego składa się zespół wielu różnorodnych symptomów. Do najczęściej występujących objawów omawianego syndromu należą: nierozróżnianie podobnych dźwięków mowy; trudności ze zrozumieniem mowy w hałaśliwym otoczeniu; zaburzenia rozumienia mowy zniekształconej; problemy z lokalizacją źródła słyszanych dźwięków; kłopoty z oceną natężenia, wysokości, długości, kolejności słyszanych dźwięków; brak umiejętności selekcjonowania bodźców słuchowych; trudności ze skoncentrowaniem się na bodźcach słuchowych; zaburzenia mowy (nieprawidłowa artykulacja głosek, niewłaściwa wymowa słów); obniżona pamięć słuchowa; deficyty w zakresie uczenia się drogą słuchową; nadwrażliwość na dźwięki; subiektywne odczucie deprywacji w zakresie stymulacji akustycznej. W efekcie wymienionych objawów dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego doświadczają wielu poważnych trudności w codziennym funkcjonowaniu, a w szczególności podczas nauki szkolnej. Mylą zbliżone dźwięki, przekręcają podobnie brzmiące wyrazy lub błędnie je wymawiają. Wskutek tego mają kłopoty z analizą i syntezą słuchową, czyli podziałem tekstu na zdania, wyrazy, sylaby, głoski oraz scalaniem głosek, sylab, wyrazów, zdań w tekst. W wyniku tych kłopotów mają także trudności w nauce czytania i pisania, popełniają wiele błędów ortograficznych. Również rozumienie tekstu samodzielnie czytanego na głos bądź słuchanego stanowi dla nich problem. Dlatego też często nie rozumieją wydawanych ustnie dłuższych, złożonych poleceń i instrukcji. Dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego charakteryzują również deficyty w zakresie uwagi słuchowej. Nie potrafią właściwie selekcjonować dźwięków, które docierają do nich z otoczenia. Jednakowo reagują na wszystkie sygnały akustyczne, dlatego nawet słabe dźwięki zakłócające dekoncentrują je. Także pamięć słuchowa dzieci cierpiących na zaburzenia przetwarzania słuchowego jest istotnie obniżona. Szybko zapominają o tym, co zostało powiedziane i mają spore trudności z odtworzeniem usłyszanych treści. Dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego mogą też przejawiać nieprawidłowości w zakresie wrażliwości na bodźce akustyczne. Bywają nadwrażliwe na dźwięki, drażni je hałas. Aby zrozumieć, co się dzieje w hałaśliwym otoczeniu, muszą szczególnie natężać uwagę, czyli ponosić znaczny wysiłek. Może to powodować u nich niepokój, rozdrażnienie, zmęczenie, bóle głowy. Zdarza się także, że dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego cechuje zbyt niska wrażliwość na sygnały dźwiękowe. Znajdują się w stanie deprywacji akustycznej, z czym próbują sobie radzić poprzez samodzielne wydawanie głośnych dźwięków (podniesiony ton głosu, krzyk), powodowanie hałasu (stukanie przedmiotami) czy wsłuchiwanie się w dźwięki wydawane przez urządzenia znajdujące się w pobliżu (wentylator, odkurzacz). Dzieci dotknięte omawianym syndromem doświadczają także wielu trudności komunikacyjnych. Mają kłopoty w zakresie interpretowania oraz stosowania cech prozodycznych mowy. Niewłaściwie odczytują akcent i intonację usłyszanych komunikatów werbalnych. Trudno im odpowiednio modulować głos podczas wypowiedzi. W efekcie ich mowa jest monotonna i zbyt cicha albo za głośna i nadmiernie dynamiczna. Może to powodować nieporozumienia pomiędzy dziećmi i innymi osobami z ich otoczenia oraz ujemnie wpływać na ich wizerunek w społeczności. Wskutek opisanych problemów dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego nie czują się bezpiecznie w swoim otoczeniu. Pomimo zwiększonego wysiłku, nie zawsze właściwie rozumieją sytuację, w której się znajdują. Doświadczają także permanentnego dyskomfortu w zakresie sfery słuchowej. Mają problemy komunikacyjne oraz trudności w nauce szkolnej. Wszystko to jest dla nich źródłem chronicznego stresu i może powodować obniżenie samooceny oraz nieśmiałość. FUNKCJONOWANIE SZKOLNE DZIECI Z ZABURZENIAMI PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego doświadczają wielu rozmaitych trudności podczas pobytu w szkole. Muszą tu bowiem funkcjonować, komunikować się i uczyć w warunkach zwiększonego hałasu, w obecności wielu bodźców akustycznych, co jest dla nich szczególnie niekorzystne. Dlatego ważne jest, aby zapewnić im możliwie największy komfort w tym zakresie. Możemy to uczynić poprzez eliminowanie zbędnych hałasów w szkole następującymi sposobami: zmniejszenie liczebności klasy, do której uczęszcza uczeń z zaburzeniami przetwarzania słuchowego; umożliwienie dziecku z omawianym syndromem realizacji wybranych przedmiotów w trybie indywidualnym (np. muzyka, język obcy); tworzenie w szkole stref ciszy (wydzielone miejsca na korytarzach, gdzie mogą przebywać uczniowie, którzy potrzebują odpoczynku od bodźców słuchowych); zapewnienie dziecku możliwości wyciszenia się, odpoczynku od nadmiaru wrażeń akustycznych (np. specjalnie przygotowane miejsce, do którego może się udać się nawet podczas lekcji, celem krótkiego odpoczynku); eliminowanie z sal szkolnych urządzeń emitujących intensywne dźwięki (wentylatory, głośno tykające zegary); wyciszenie ścian sal lekcyjnych specjalną pianką, uszczelnienie drzwi i okien, aby nie przepuszczały hałasów z zewnątrz; eliminowanie pogłosu w salach lekcyjnych poprzez wykorzystanie dywanów, zasłon, poduszek; sadzanie dziecka w pobliżu nauczyciela, aby lepiej słyszało jego słowa. W przypadku niektórych dzieci konieczne może być także zastosowanie cyfrowego systemu wspomagającego funkcje słuchowe. Jest to urządzenie składające się z niewielkiego mikrofonu, który nosi nauczyciel oraz małej słuchawki, którą dziecko umieszcza na uchu. System ten wzmacnia głos nauczyciela i pozwala uczniowi lepiej wyróżniać go na tle wszystkich dźwięków, jakie występują w klasie podczas lekcji. W pracy dydaktycznej z dzieckiem cierpiącym na zaburzenia przetwarzania słuchowego nauczyciel powinien postępować zgodnie z następującymi wskazówkami: używać wiele pomocy wizualnych, aby uczeń mógł powiązać to, co słyszy z konkretnymi obrazami; stosować krótkie, proste polecenia i instrukcje słowne; ciągle kontrolować, czy dziecko rozumie wydane ustnie polecenia i instrukcje; nie odpytywać ucznia z czytania głośnego, recytowania, śpiewania na forum klasy; kilkakrotnie powtarzać ustne pytania, polecenia i dawać dziecku więcej czasu reakcję; przeznaczać uczniowi więcej czasu na zbudowanie dłuższych wypowiedzi językowych; umożliwiać dziecku patrzenie na twarz i usta osoby mówiącej; polecenia słuchowe dotyczące pracy zleconej uczniowi uzupełniać o wskazówki wzrokowe. Zaburzenia przetwarzania słuchowego sprawiają dziecku trudności w nauce pisania, opanowaniu ortografii, nauce czytania, nabywaniu nowego słownictwa, zapamiętywaniu ciągów słów (dni tygodnia, miesiące, kolejność liczb, kolejność liter w alfabecie). Dlatego należy uwzględniać ten syndrom na wszystkich przedmiotach szkolnych, a w szczególności podczas lekcji języka polskiego, muzyki, matematyki, języka obcego. Ze względu na duże obciążenie emocjonalne i permanentny stres, jakich doświadczają uczniowie z zaburzeniami przetwarzania słuchowego, konieczne jest także podejmowanie działań stymulujących ich motywację do nauki, podnoszących samoocenę, wzmacniających pozycję w grupie rówieśniczej. W tym celu, w codziennej pracy z uczniem cierpiącym na omawiany syndrom należy bazować na wzmocnieniach pozytywnych i umożliwiać mu odnoszenie sukcesów na forum grupy. Nie wolno ganić ani zawstydzać takiego dziecka z powodu wolniejszego tempa pracy czy błędów popełnianych w trakcie nauki opartej na kanale słuchowym. POSTĘPOWANIE TERAPEUTYCZNE WOBEC DZIECKA Z ZABURZENIAMI PRZETWARZANIA SŁUCHOWEGO Zaburzenia przetwarzania słuchowego nie mijają wraz z wiekiem, ale towarzyszą dotkniętej nimi osobie przez całe życie. Dlatego ważne jest, by poddać je właściwym oddziaływaniom korekcyjnym. Nawet pomimo szybkiego podjęcia wieloaspektowej, intensywnej terapii, niemożliwe jest zlikwidowanie symptomów syndromu. Celem oddziaływań podejmowanych wobec dziecka z zaburzeniami przetwarzania słuchowego jest jedynie zmniejszenie objawów, wypracowanie strategii kompensacyjnych wobec istniejących deficytów, usprawnienie funkcjonowania słuchowego i językowego oraz zminimalizowanie wtórnych objawów psychologicznych, takich jak nieśmiałość, zaniżona samoocena, stres. W terapii dziecka cierpiącego na zaburzenia przetwarzania słuchowego mogą uczestniczyć logopeda, neurologopeda, psycholog, pedagog, terapeuta pedagogiczny. Należy ją rozpocząć jak najszybciej, prowadzić systematycznie, w bezpiecznej, przyjaznej dla dziecka atmosferze. Ważne jest także zaangażowanie w proces rehabilitacji domu rodzinnego i szkoły dziecka, aby zalecone przez specjalistów ćwiczenia były wykonywane także w tych miejscach. Podstawową metodą terapeutyczną w przypadku omawianych zaburzeń jest tzw. indywidualny trening słuchowy. Składają się na niego między innymi ćwiczenia: lokalizacji źródła dźwięków; rozpoznawania dźwięków; różnicowania głośności, długości i wysokości dźwięków; zapamiętywania kolejności usłyszanych dźwięków; rozumienia mowy w obecności werbalnych i niewerbalnych bodźców zakłócających; powtarzania sekwencji słów, zdań w odpowiedniej kolejności; analizy i syntezy słuchowej; uwagi słuchowej; korzystania z cech prozodycznych mowy; rozumienia odsłuchiwanego i samodzielnie głośno odczytywanego tekstu; pisania ze słuchu; naśladowania melodii; różnicowania rytmów; naśladowania rytmu. Dobre rezultaty daje także uzupełnianie indywidualnego treningu słuchowego treningiem grupowym prowadzonym w formie zabaw i gier słuchowo-ruchowych. Tekst powstał w oparciu o następujące materiały: E. Kwaśniok, M. Ławecka: Stymulacja funkcji słuchowych w zaburzeniach centralnych procesów przetwarzania, Forum Logopedyczne, rok 2016, nr 24 A. Paczkowska, J. T. Marcinkowski: Istota zaburzenia przetwarzania słuchowego – niedocenianego problemu zdrowotnego, Hygeia Public Health, rok 2013, tom 48, nr 4 A. Senderski: Rozpoznawanie i postępowanie w zaburzeniach przetwarzania słuchowego u dzieci, Otolaryngologia, rok 2014, tom 13, nr 2 T. Zaleski: Centralne zaburzenia słuchu u człowieka, Kosmos. Problemy nauk biologicznych, rok 1998, tom 47, nr 3 Autor: Elżbieta Wika Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego (czyli w skrócie APD lub CAPT) to zaburzenia pracy zmysłu słuchu wynikające z nieprawidłowości na poziomie Centralnego Układu Nerwowego, czyli inaczej mówiąc Ośrodkowego Układu Nerwowego, przy prawidłowej budowie i pracy jego części obwodowej (czyli uszu), które obejmują szeroki zakres objawów. U osób z APD zarówno słuch fizyczny, jak i przewodzeniowy jest prawidłowy, natomiast „uszkodzenie” ma miejsce w centralnej – nerwowej części układu słuchowego i objawia się niewłaściwym przetwarzaniem bodźców słuchowych. Mózg osoby z Centralnymi Zaburzeniami Przetwarzania Słuchowego nie potrafi rozpoznawać i interpretować dźwięków, w tym również dźwięków mowy. Kategorie APD: Wyróżnia się trzy kategorie Centralnych Zaburzeń Przetwarzania Słuchowego – ze względu na ich etiologię : - APD ROZWOJOWE (APD DEVELOPMENTAL) – występuje u dzieci z objawami APD, u których czułość słuchu jest w normie i nie stwierdzono innej przyczyny zaburzeń słuchu, jego skutki mogą utrzymywać się w dorosłości. - APD NABYTE (APD ACQUIRED) – występuje prawdopodobnie wskutek wydarzeń z okresu płodowego i po urodzeniu, np. wylewy, niedotlenienie, wcześniactwo, wysoki poziom bilirubiny, cytomegalia, toksoplazmoza, infekcje. - APD WTÓRNE (APD SECONDARY) – występuje po niedosłuchach przewodzeniowych, których przyczyną były przewlekłe OMS w okresie rozwoju. Przyczyny Centralnych Zaburzeń Przetwarzania Słuchowego Wymienia się wiele przyczyn APD, a wśród nich : – wcześniactwo, – niedotlenienie okołoporodowe, – neuroinfekcje i infekcje wirusowe w okresie noworodkowym, – urazy i nowotwory Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN), – udary, – uszkodzenia toksyczne, – długotrwała lub powtarzająca się okresowa deprywacja słuchowa (np. nawracające, wysiękowe zapalenie ucha środkowego), zwłaszcza w okresie intensywnego rozwoju funkcji słuchowych, – predyspozycje genetyczne. Według dr Senderskiego na fakt zwiększenia ilości dzieci, które mają problemy z percepcją słuchową, przy prawidłowej czułości słuchu, ma wpływ nadmierna stymulacja bodźcami wzrokowymi oraz słuchowymi (internet, gry komputerowe, telewizja itp.) powodując przekroczenie możliwości percepcji dziecka i zaburzając jego proces nabywania umiejętności komunikowania się. Nadmiar bodźców upośledza możliwości filtrowania i selekcji informacji, a w konsekwencji prowadzi do zaburzeń koncentracji uwagi. Na co mają wpływ Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego? Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego : – opóźniają rozwój mowy i ograniczają jej rozumienie, – osłabiają pamięć słuchową, – przyczyniają się do powstawania zaburzeń artykulacji, – powodują nadwrażliwość na dźwięki, – częstą są też źródłem problemów emocjonalnych (niska samoocena dziecka, nieśmiałość) i zaburzeń zachowania. Niektóre z wymienionych nieprawidłowości można zauważyć już u dziecka we wczesnym dzieciństwie. Jednak najbardziej oczywiste i widoczne stają się one wówczas, gdy dziecko osiąga wiek szkolny i zaczyna mieć trudności w nauce, w zakresie : – czytania, – pisania, – mylenia podobnych głosek i wyrazów, – brzydkiego pisma, – błędów ortograficznych, – kłopotów z koncentracją i utrzymaniem uwagi – skupienia się na głosie nauczyciela, – trudności ze zrozumieniem złożonych poleceń, – trudności z przyswojeniem treści dłuższej wypowiedzi lub opowiadania, – braku umiejętności konstruowania płynnych wypowiedzi, – trudności w nauce języka obcego. Właśnie dlatego dzieci z APD są bardzo często postrzegane są jako: – mniej zdolne, – nieuważne, – rozkojarzone, – leniwe. Tymczasem ich problem polega na tym, że: – łatwo się męczą podczas wykonywania czynności wymagających koncentracji na bodźcach słuchowych, – mają kłopot z utrzymaniem uwagi, – nie potrafią zablokować dostępu do bodźców nieistotnych i niechcianych, – co powoduje w efekcie, że wszystko je rozprasza. Powoduje to kłopoty w funkcjonowaniu emocjonalno-społecznym dzieci z APD. Diagnoza Centralnych Zaburzeń Przetwarzania Słuchowego Bardzo istotnym jest, aby dzieci z Centralnymi Zaburzeniami Przetwarzania Słuchowego zostały jak najszybciej zdiagnozowane – np. Diagnoza Neuroflow – opracowana przez dra Senderskiego. Aby zdiagnozować Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego należy wykluczyć wszelkiego rodzaju ubytki słuchu oraz upośledzenie umysłowe u dziecka. Profesjonalnie przeprowadzona diagnoza daje podstawę, aby właściwie dobrać program pracy i uzyskać dobre efekty terapeutyczne u dziecka z APD. Aby tak się stało terapia musi być wieloaspektowa – np. wdrożenie różnego typu terapii stymulujących zaburzone wyższe funkcje słuchowe – np. Terapia Neuroflow, ale także zastosowanie (w niektórych przypadkach) Systemu FM, który pozwoli dziecku zafunkcjonować od razu lepiej w środowisku szkolnym i rówieśniczym. Terapię Centralnych Zaburzeń Przetwarzania Słuchowego prowadzimy w naszych Centrach Medycznych. Żeby sprawdzić ich lokalizacje, kliknij tutaj.

centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego forum